Van paihia ben ik terug gegaan naar Auckland en daarna door naar hahei, een mooie kustplaats in de coromandel aan de oostkust. Ik en Maïté (Franse reismaatje) hadden een boerderij gevonden hier vlakbij waar ze mensen zochten om te werken op hun farm. Het werk bestond uit voeren van verschillende dieren, schoonmaken van hun hokken en dat voor 4 uur per dag 7 dagen in de week in ruil voor accommodatie. Aangezien we nog niet in staat waren betaald werk te krijgen vanwege ons ird nummer, leek ons dit een goede optie om alvast ervaring op te doen en te werken met dieren voor 2/3 weken. Eenmaal aangekomen op de boerderij liet een Franse jongen die er werkte ons de farm zien. Veel kinderen kwamen dagelijks naar de boerderij, het was echt een park voor bezoekers. Van ezels tot alpacas, honden, katten, paarden, schapen, konijnen, varkens, struisvogels en kippen werkelijk alles liep daar rond. Het waren lieve beestjes en als dierenvriend voelde ik me daar wel op m’n gemak. Natuurlijk rook het niet overal even lekker, was er ook een schroothoop, zaten m’n schoenen al vrij snel volledig onder de modder en schapenstront en zag ik terwijl ik een foto maakte met m’n telefoon dat ik 0 bereik had maar Hey That’s farm life, dus dat nam ik voor lief.
De jongen bracht ons naar ons verblijf. Na een paar bosjes en struiken en een bordje ‘private not allowed’ te hebben gepasseerd, kwamen we bij een oude camper aan die daar zeker wel al een jaartje of 10 stond. Er lagen kleren onder de camper, er stonden 2 stoeltjes buiten die van ellende bijna uit elkaar vielen en ik zag een emmer water met een banaan erin die ondertussen zwart was waar wat vliegen boven vlogen. We gingen naar binnen. De jongen zei dat hij hier nooit had geslapen omdat hij z’n eigen auto had met bed achterin. Ik keek om me heen en begreep waarom hij hier niet sliep. Er liepen insecten over het keukenblad, overal stonden muizenklemmen, de bekleding op de bank was gescheurd/beschimmeld en ik zag muizenkeutels, ik zag een kakkerlak wegkruipen in m’n ooghoek, er was maar een kussen, alle lakens vies, er was geen warm water, geen wc en het stonk er naar urine. Tja ik kan zo nog wel even doorgaan, maar denk dat dat niet nodig is. Het was inderdaad een soort van accomodatie, maar om daar nu 4 uur per dag voor te gaan werken? I don’t think so. Zelfs zonder te werken zou ik gek zijn hier te gaan slapen. Ohja en als ik daar weg wilde bijvoorbeeld om eten en drinken te kopen moest ik maar gaan liften. So far ons farmavontuur. We hoppen nu weer snel in de bus en reizen verder richting raglan en Rotorua. Ik heb andere backpackers gesproken die wel relaxte accomodatie hadden en niet op een muizennest hoefden te slapen. Dusja laten we er maar vanuit gaan vast ergens iets beters tegen komen waar we wel met een gerust hart kunnen gaan slapen. Achja nu kunnen we er om lachen en jullie hopelijk ook. Het avontuur is nog lang niet voorbij, we zijn pas net begonnen. Ik zit nu in raglan (surf walhalla) en morgen ga ik door naar rotorua!

XXX
Kirsten