De afgelopen 2 weken zat ik in the middle of nowhere. Ik werkte op een mega grote boerderij genaamd blue duck station. Dit vanwege de zeldzame blue duck die leeft in dit gebied. Ik heb besloten hier net als op de vorige boerderij te blijven om te werken in ruil voor eten en accommodatie. We verbleven in een huis met anderen die hier werkten. Het had iets weg van een studentenhuis, maar dan een graadje erger. Zo moest je niet verbaasd zijn als je de vriezer open trok en je oog in oog staat met een dooie geit die ze de avond van te voren hadden geschoten, wat ik dus wel was mijn eerste avond hier. Er was nergens bereik, alleen een beetje WiFi op één specifieke plek. Boodschappen werden gedaan voor langere periode, want de eerste supermarkt was een uur rijden. Nee het was zeker geen luxe en je zult misschien ook wel denken wat deed ze in godsnaam daar, wat ik mezelf af en toe ook wel eens afvroeg. Wat ik er voor terug kreeg is dat ik midden in de prachtige natuur zat en ik de kans kreeg een nieuwe ervaring op te doen die thuis niet snel zal gebeuren. In Iedere dag had ik een andere shift. De ene dag was het werken in het cafe, de andere dag poetsen, schapen scheren, verven, klussen en zo nog vanalles. Op mijn vrije dagen mocht ik gratis activiteiten ondernemen. Zo heb ik een horse track gedaan, te paard de heuvels op met prachtige uitzichten, heb ik clay shooting gedaan en ben ik een dag gaan jagen. Dit jagen was niet voor de lol maar ter bescherming van de bedreigde blue duck. Daarnaast vind ik het goed te weten waar mijn vlees vandaan komt in plaats van het in de supermarkt te kopen, verpakt in plastic en geen idee te hebben waar het vandaan komt. Ik heb een geit geschoten, geslacht en zelf bereid als diner. Klinkt heftig was het ook zeker wel even, maar vooral ook heel leerzaam en gaaf om zo heel het proces mee te maken en eigenlijk echt een te zijn met de natuur.

Ik ben hier 2 weken gebleven. Voor mij was dit prima. Naast de gave, leuke dingen was het ook veel poetsen iedere dag en dat in combinatie met een niet zo fijne accommodatie (zacht uitgedrukt) was voor mij genoeg reden verder te gaan. Ik merk dat ik weer toe ben aan iets nieuws en nieuwe plekken wil ontdekken. Ik wilde heel graag nu de tongariro crossing doen, een 19,4 km track van 7/8 uur. Keek er erg naar uit om deze te lopen, maar vanwege hevige sneeuwval, dat de komende weken zo blijft, is dit helaas niet mogelijk. Misschien over een aantal weken als ik hier weer ben, kan ik het alsnog doen. Nu ga ik door naar de hoofdstad Wellington en vanuit daar pak ik de boot richting het Zuidereiland. Zal wel raar zijn na 2 weken weer in de bewoonde wereld terecht te komen, maar ook fijn weer even naar de supermarkt te kunnen of ergens kop koffie te kunnen drinken. Denk dat ik wel paar daagjes in Wellington blijf, even genieten van wat luxe haha!

Time for new adventures!

Lieve groetjes,

Kirsten