Far(m)ewell

Van paihia ben ik terug gegaan naar Auckland en daarna door naar hahei, een mooie kustplaats in de coromandel aan de oostkust. Ik en Maïté (Franse reismaatje) hadden een boerderij gevonden hier vlakbij waar ze mensen zochten om te werken op hun farm. Het werk bestond uit voeren van verschillende dieren, schoonmaken van hun hokken en dat voor 4 uur per dag 7 dagen in de week in ruil voor accommodatie. Aangezien we nog niet in staat waren betaald werk te krijgen vanwege ons ird nummer, leek ons dit een goede optie om alvast ervaring op te doen en te werken met dieren voor 2/3 weken. Eenmaal aangekomen op de boerderij liet een Franse jongen die er werkte ons de farm zien. Veel kinderen kwamen dagelijks naar de boerderij, het was echt een park voor bezoekers. Van ezels tot alpacas, honden, katten, paarden, schapen, konijnen, varkens, struisvogels en kippen werkelijk alles liep daar rond. Het waren lieve beestjes en als dierenvriend voelde ik me daar wel op m’n gemak. Natuurlijk rook het niet overal even lekker, was er ook een schroothoop, zaten m’n schoenen al vrij snel volledig onder de modder en schapenstront en zag ik terwijl ik een foto maakte met m’n telefoon dat ik 0 bereik had maar Hey That’s farm life, dus dat nam ik voor lief.
De jongen bracht ons naar ons verblijf. Na een paar bosjes en struiken en een bordje ‘private not allowed’ te hebben gepasseerd, kwamen we bij een oude camper aan die daar zeker wel al een jaartje of 10 stond. Er lagen kleren onder de camper, er stonden 2 stoeltjes buiten die van ellende bijna uit elkaar vielen en ik zag een emmer water met een banaan erin die ondertussen zwart was waar wat vliegen boven vlogen. We gingen naar binnen. De jongen zei dat hij hier nooit had geslapen omdat hij z’n eigen auto had met bed achterin. Ik keek om me heen en begreep waarom hij hier niet sliep. Er liepen insecten over het keukenblad, overal stonden muizenklemmen, de bekleding op de bank was gescheurd/beschimmeld en ik zag muizenkeutels, ik zag een kakkerlak wegkruipen in m’n ooghoek, er was maar een kussen, alle lakens vies, er was geen warm water, geen wc en het stonk er naar urine. Tja ik kan zo nog wel even doorgaan, maar denk dat dat niet nodig is. Het was inderdaad een soort van accomodatie, maar om daar nu 4 uur per dag voor te gaan werken? I don’t think so. Zelfs zonder te werken zou ik gek zijn hier te gaan slapen. Ohja en als ik daar weg wilde bijvoorbeeld om eten en drinken te kopen moest ik maar gaan liften. So far ons farmavontuur. We hoppen nu weer snel in de bus en reizen verder richting raglan en Rotorua. Ik heb andere backpackers gesproken die wel relaxte accomodatie hadden en niet op een muizennest hoefden te slapen. Dusja laten we er maar vanuit gaan vast ergens iets beters tegen komen waar we wel met een gerust hart kunnen gaan slapen. Achja nu kunnen we er om lachen en jullie hopelijk ook. Het avontuur is nog lang niet voorbij, we zijn pas net begonnen. Ik zit nu in raglan (surf walhalla) en morgen ga ik door naar rotorua!

XXX
Kirsten

Let’s hit the road

Na 5 dagen in Auckland te zijn geweest, is het tijd om verder te gaan. Deze dagen realiseerde ik me dat ik echt geen stadsmens ben. Leuk voor een paar dagen, maar dan heb ik het wel gehad. Zet mij maar midden in de natuur of een klein dorpje en ik vermaak me prima. Heb de afgelopen dagen vooral veel dingen geregeld en veel gelopen, naar vulkanische heuvels en naar devonport geweest, een eilandje vlakbij, even de stad ontvluchten. Er zijn heel veel Aziaten hier, dus ook veel Aziatisch eten, jammie!
Ik heb besloten de stray bus te boeken. Deze bus gaat me door heel het land brengen en via de buschauffeur kan ik gegarandeerd hostels boeken. Een ander voordeel is dat ik kan uitstappen waar ik wil en ook weer kan instappen wanneer ik wil. Lijkt het me leuk ergens langere tijd te blijven omdat het er super mooi is of vind ik m’n droombaan, no problemo dus! Zodra ik er klaar mee ben, spring ik weer in de bus om verder te gaan. Ik ben nu onderweg naar paihia in het noorden (bay of islands) en ga naar het noordelijkste puntje cape reinga waar de pacific ocean en Tasman sea samen komen en je een lijn ziet in het water. Iedereen slaapt om me heen, ik ben te nieuwsgierig en blijf maar naar buiten kijken. Ff serieus ik dacht dat er in Nederland veel koeien en schapen waren, hier zijn er zeker weten meer! Het wordt steeds groener en heuvelachtiger, i like it. Ik hoop snel wat mooie foto’s te maken en dan deel ik die natuurlijk hier. Tot nu toe heb ik er nog niet zoveel gemaakt omdat ik voornamelijk in de stad was, maar ze komen dat beloof ik bij deze. De komende 2 weken kan ik waarschijnlijk nog niet werken omdat ik mijn ird nummer nog niet heb (heb ik nodig i.v.m. belasting). Voorlopig lekker genieten dus en kijken wie en wat er op m’n pad komt. Ik ben nog steeds samen met m’n Franse gezelschap dus dat is fijn.
Leuk jullie reacties te lezen! Tot snel weer.

Cheers!!

No stress

En toen was de dag van mijn reis dan toch echt aangebroken. Ik was de rust zelve en was nog totaal niet zenuwachtig. Ergens besefde ik ook totaal niet dat ik een paar uur later in het vliegtuig zou zitten. Ik liet alles maar op me af komen. Op Schiphol aangekomen verliep alles nog steeds soepel. Na m’n bagage gedropt te hebben nog even een hapje eten en toen door naar de douane. Het afscheid viel me erg mee, ik heb denk ik gewoon heel veel zin in de reis, maar dat gemis gaat zeker nog wel komen. Daar gaan we dan, nu toch echt on my own. Bij de douane aangekomen, begint mijn avontuur meteen. Of ze me even mochten fouilleren om er vervolgens achter te komen dat ik een prulletje van m’n sultana in m’n zak had, niks illegaals haha. Bij de gate aangekomen moest ik nog even wachten om te boarden. Toen ik om 18:30 in het vliegtuig stapte, gaf de piloot meteen de mededeling dat we vertraging zouden hebben vanwege iets met het vliegtuig... reden voor paniek zou je denken, toch bleef ik rustig. Na een uur later nog steeds op Nederlandse bodem te staan, begon ik me wel af te vragen hoe ik ooit nog mijn overstap moest gaan halen. Een Hongaar naast mij dacht hetzelfde kijkend naar zijn vlucht op z’n telefoon en bestelde maar een biertje terwijl een Spaanse vrouw naast me haar temperament de vrije loop liet en harder begon te roepen naar de stewardessen. Ik zat er kalmpjes tussen. Tja het zou vervelend zijn als ik de vlucht mis maar dan wordt er wel een nieuwe geregeld, so be it. Druk maken heeft geen zin. 20 min. later vertrokken we. We zouden om 20:45 aankomen in Frankfurt mijn volgende vlucht ging 20:40.. Hmm gaat m dus niet worden.
Tijdens de vlucht worden er overstapvluchten genoemd door de stewardessen die zijn omgeboekt. Mijn vlucht zit er niet tussen. Ik vraag wat dat betekent. ‘We schatten in dat je deze misschien nog haalt.’ Eenmaal geland check ik op m’n telefoon direct de gate. De vlucht heeft vertraging en vertrekt over een kwartier. Uit het vliegtuig moet ik eerst nog in een bus naar de terminals waar nog geen chauffeur in zit. Hij stapt in op z’n dooie gemak, rijdt sloom en ja er zijn blijkbaar tussen die vliegtuigen door ook stoplichten die nu allemaal op rood staan... de deuren gaan open, ik sprint naar binnen waar medewerkers me al opvangen en vragen welke vlucht ik moet halen. Hij zegt dat het kansloos is, de gate veel te ver weg is, mijn nieuwe vlucht morgenvroeg vertrekt. Ik kijk hem aan en zeg 5 minutes can i make it? Hij schud nee ik denk Fuck it moet jij eens opletten. Ik ren voor m’n leven, kom op Kirst, je kunt dadelijk 10 uur bijkomen. Trappen op, trappen af, rennen rennen rennen rennen, shit paspoortcontrole, ik zeg dat ik er door moet omdat ik anders m’n vlucht mis, ik krijg voorrang. Rennen, rennen, rennen... ja eindelijk B 1,2,3.... 26! Ik zie mensen instappen, een gevoel van rust. M’n boardingpass werkt niet en ik word naar een balie gestuurd. ‘WoW you can run really fast!’ Ik mag alsnog mee met de vlucht en krijg een nieuwe pass aangereikt. De Thaise stewardessen heten me welkom. Pfiew dat ging maar net goed. Achja we moeten het wel een beetje spannend houden toch, anders is er ook niks aan. Tijd om bij te komen en jullie lieve berichtjes nog eens te lezen. Nu eerst naar Bangkok en dan door naar m’n eindbestemming.

De laatste vlucht verliep een stuk relaxter met lekker veel ruimte want de stoel naast me bleef vrij en ik zat bij het raam.
Een aardige kiwi zag me in m’n lonely planet bladeren en begon meteen een gesprek en vertelde me vanalles over het land. Echt aardig is iedereen en erg behulpzaam! Eenmaal in m’n hostel moest ik erg wennen in het begin. Gelukkig zit ik samen op de kamer met een Frans meisje die me herkende en zei dat we samen in hetzelfde vliegtuig zaten. We zijn nu van plan samen verder te gaan de komende tijd en ondertussen werk te zoeken. De komende week blijf ik nog in Auckland om wat dingen te regelen zoals het activeren van mijn bankrekening e.d.
En dan zien we wel weer verder!

Keep you updated!?

XXX Kirsten

Het aftellen is begonnen!

Kiaora !

Oftewel 'hallo' in het Maori. Ik ben alvast aan het oefenen, nog maar een paar nachtjes slapen en dan gaat het avontuur beginnen. Volgende week zit ik in het vliegtuig onderweg naar Nieuw-Zeeland waar mijn backpack avontuur gaat beginnen. Even helemaal iets anders. Ik had nooit gedacht dat ik dit echt zou gaan doen. Dingen van de wereld zien, er op uit trekken zijn wel altijd dromen, maar ondertussen ben ik ook een echte huismus en stap ik niet zo snel ergens op af. Tot afgelopen jaar toen ik naar Thailand ben geweest. Dit was spannend, maar zo leuk en smaakte naar meer. Nu ik mijn diploma heb gehaald, dacht ik 'het is nu of nooit'. Maar voor zo'n twijfelaar als ik is zo'n keuze niet zo snel gemaakt. Ik plan het liefst alles van te voren, vind het fijn zekerheid te hebben van waar ik terecht kom en wat me te wachten staat. Backpacken, alleen is dan wel even een ander verhaal. Dingen bij het oude houden, voelt fijn en vertrouwd, maar soms is het juist goed uit je comfortzone te stappen, jezelf te ontwikkelen en nieuwe dingen te ontdekken. 'The world is your playground' en zo is het maar net. Toch blijft het spannend. Is dit wel iets voor mij? Ga ik het wel leuk vinden? Heb ik wel de juiste bestemming gekozen?... en zo kan ik nog wel even doorgaan . Iets vertrouwds inruilen voor iets totaal nieuws is eng. Je weet niet wat je te wachten staat, waar je tegenaan loopt, maar tegelijkertijd weet ik zeker dat het me ook veel mooie, nieuwe ervaringen gaat brengen. Mensen reageren ook verschillend als je ze vertelt over je avontuur. Sommige reageren erg enthousiast en anderen snappen niet wat je alleen als meisje aan de andere kant van de wereld gaat doen zonder ook maar iets gepland te hebben. Maar zeg nou eerlijk, wat maakt het eigenlijk uit wat anderen ervan vinden. Je moet doen wat je zelf graag wilt en niet iets doen om anderen maar een plezier te doen. Ik ga deze reis maken voor mezelf en voor niemand anders. Als ik deze uitdaging niet aanga, zal ik nooit weten hoe het is. Deze sprong in het diepe die ik daarvoor moet nemen, is dat mij meer dan waard.
Ik heb de knoop dus uiteindelijk doorgehakt en geboekt! De afgelopen maand was nog wel behoorlijk stressvol aangezien er nog veel geregeld moest worden als je door je twijfels last minute boekt en je docent tot 20-03, 22:30 uur wacht met je te vertellen dat je je laatste vak hebt behaald en dus je diploma binnen hebt, terwijl je al bijna in het vliegtuig zit . Ik was wel m'n grenzen op aan het zoeken, slapeloze nachten, maar wat een opluchting daarna ! Nu kan ik me eindelijk gaan focussen op m'n reis, want hiervoor kon ik me daar nog niet echt op concentreren met die diploma stress. Nu ik me besef dat ik volgende week al onderweg ben, kijk ik er heel erg naar uit!! Mijn eerste 3 nachten slaap ik in een hostel in Auckland en daarna... geen idee. Het mooie is, terwijl ik dit typ, maak ik me er niet eens druk om. Ik weet zeker dat het wel goed komt en je daar in no time mensen leert kennen. Eigenlijk vind ik het wel een fijn vooruitzicht, leven met de dag en niet te veel vooruit denken. Misschien ga ik kiwi's plukken, schapen scheren, koeien melken of kan ik het niet laten daar ergens in een restaurantje te gaan werken. Wie weet huur ik een camper en trek ik er met anderen opuit. Alle opties liggen open en dat geeft best een goed gevoel.

Als je niks van m'n reis wilt missen, kun je hier rechts je e-mailadres invullen en krijg je een mailtje zodra ik iets heb gepost. Ik ga jullie zeker op de hoogte houden van m'n avontuur en zal af en toe foto's plaatsen, maar wanneer en hoe vaak... geen idee. Dat alles zien we daar wel

Liefs,

Kirsten

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kirsten