En toen was de dag van mijn reis dan toch echt aangebroken. Ik was de rust zelve en was nog totaal niet zenuwachtig. Ergens besefde ik ook totaal niet dat ik een paar uur later in het vliegtuig zou zitten. Ik liet alles maar op me af komen. Op Schiphol aangekomen verliep alles nog steeds soepel. Na m’n bagage gedropt te hebben nog even een hapje eten en toen door naar de douane. Het afscheid viel me erg mee, ik heb denk ik gewoon heel veel zin in de reis, maar dat gemis gaat zeker nog wel komen. Daar gaan we dan, nu toch echt on my own. Bij de douane aangekomen, begint mijn avontuur meteen. Of ze me even mochten fouilleren om er vervolgens achter te komen dat ik een prulletje van m’n sultana in m’n zak had, niks illegaals haha. Bij de gate aangekomen moest ik nog even wachten om te boarden. Toen ik om 18:30 in het vliegtuig stapte, gaf de piloot meteen de mededeling dat we vertraging zouden hebben vanwege iets met het vliegtuig... reden voor paniek zou je denken, toch bleef ik rustig. Na een uur later nog steeds op Nederlandse bodem te staan, begon ik me wel af te vragen hoe ik ooit nog mijn overstap moest gaan halen. Een Hongaar naast mij dacht hetzelfde kijkend naar zijn vlucht op z’n telefoon en bestelde maar een biertje terwijl een Spaanse vrouw naast me haar temperament de vrije loop liet en harder begon te roepen naar de stewardessen. Ik zat er kalmpjes tussen. Tja het zou vervelend zijn als ik de vlucht mis maar dan wordt er wel een nieuwe geregeld, so be it. Druk maken heeft geen zin. 20 min. later vertrokken we. We zouden om 20:45 aankomen in Frankfurt mijn volgende vlucht ging 20:40.. Hmm gaat m dus niet worden.
Tijdens de vlucht worden er overstapvluchten genoemd door de stewardessen die zijn omgeboekt. Mijn vlucht zit er niet tussen. Ik vraag wat dat betekent. ‘We schatten in dat je deze misschien nog haalt.’ Eenmaal geland check ik op m’n telefoon direct de gate. De vlucht heeft vertraging en vertrekt over een kwartier. Uit het vliegtuig moet ik eerst nog in een bus naar de terminals waar nog geen chauffeur in zit. Hij stapt in op z’n dooie gemak, rijdt sloom en ja er zijn blijkbaar tussen die vliegtuigen door ook stoplichten die nu allemaal op rood staan... de deuren gaan open, ik sprint naar binnen waar medewerkers me al opvangen en vragen welke vlucht ik moet halen. Hij zegt dat het kansloos is, de gate veel te ver weg is, mijn nieuwe vlucht morgenvroeg vertrekt. Ik kijk hem aan en zeg 5 minutes can i make it? Hij schud nee ik denk Fuck it moet jij eens opletten. Ik ren voor m’n leven, kom op Kirst, je kunt dadelijk 10 uur bijkomen. Trappen op, trappen af, rennen rennen rennen rennen, shit paspoortcontrole, ik zeg dat ik er door moet omdat ik anders m’n vlucht mis, ik krijg voorrang. Rennen, rennen, rennen... ja eindelijk B 1,2,3.... 26! Ik zie mensen instappen, een gevoel van rust. M’n boardingpass werkt niet en ik word naar een balie gestuurd. ‘WoW you can run really fast!’ Ik mag alsnog mee met de vlucht en krijg een nieuwe pass aangereikt. De Thaise stewardessen heten me welkom. Pfiew dat ging maar net goed. Achja we moeten het wel een beetje spannend houden toch, anders is er ook niks aan. Tijd om bij te komen en jullie lieve berichtjes nog eens te lezen. Nu eerst naar Bangkok en dan door naar m’n eindbestemming.

De laatste vlucht verliep een stuk relaxter met lekker veel ruimte want de stoel naast me bleef vrij en ik zat bij het raam.
Een aardige kiwi zag me in m’n lonely planet bladeren en begon meteen een gesprek en vertelde me vanalles over het land. Echt aardig is iedereen en erg behulpzaam! Eenmaal in m’n hostel moest ik erg wennen in het begin. Gelukkig zit ik samen op de kamer met een Frans meisje die me herkende en zei dat we samen in hetzelfde vliegtuig zaten. We zijn nu van plan samen verder te gaan de komende tijd en ondertussen werk te zoeken. De komende week blijf ik nog in Auckland om wat dingen te regelen zoals het activeren van mijn bankrekening e.d.
En dan zien we wel weer verder!

Keep you updated!?

XXX Kirsten